انسان حیوانیست گرسنهی دیدن و دیده شدن؛ آنچه که من و ما را به نوشتن در مقابل انظار عموم واداشته، همین میل به موردتوجه واقع شدن است. فکر به اینکه ساعتی، دقیقهای، لحظهای از روز شما را دزدیدهام، حسّ غرور جنونآمیزی را در من میپرورد. حلّ در اجتماع شدن همان چیزیست که خاک خشک وجودم، تشنهی آنست. ـــــــــــــــــــــــ برای تو مینویسم. برای تو که روزی اتفاقی، وبلاگم را پیدا میکنی، واردش میشوی و با تک تک نوشته هایم انس میگیری و میگویی:«چقدر من!». از ابتدا تا انتهای نوشته هایم را به دقت میخوانی و تعمق میکنی و باز هم میخوانی. برای تو مینویسم غریبه جان. خوش آمدی :) ________ هشدار: بعد از خوندن مطالب این وبلاگ ممکنه بگید: واه چه پزشک خلی. منم دقیقا همینو میخوام. ۲۰ شهریور دوتا صفر ________